Op de website van de organisatie van Tour du ALS wordt teruggeblikt op de actie zelf en de aanloop naar D-Day, 7 juni 2013, de dag van de klim! Een treffend verslag, wat wij u niet willen onthouden. Bron: tourduals.nl
Op dinsdag de treurige mededeling dat de Sault kant van de berg dicht moest. Een beslissing die niet licht genomen werd maar helaas wel genomen moest worden. Iemand van de organisatie had die kant namelijk beklommen, en kwam met een zwaar beschadigde fiets de berg weer af. Gelukkig zette iedereen zich erover heen en was bijna iedereen begripvol.
De dag daarna, woensdag, was het een gekkenhuis op het basecamp. Het was namelijk de eerste dag dat mensen hun voorraadpakketen konden ophalen. Hierdoor werd het basecamp overstroomd door deelnemers. Deze drukte liep samen met een afgezwakt vrijwilligers team. Het was namelijk ook de dag waarop zij de berg gingen beklimmen. Dat leverde vele bijzondere prestaties op, maar 2 wil ik er even benadrukken. Allereerst Stijn Pijl. Deze jongen van nog maar 10 jaar oud heeft het helemaal tot aan de top volgehouden vanaf Bedoin. Iets wat veel getrainde volwassenen al niet lukt. Dus hulde voor Stijn. Verder werd het vrijwilligers team uitgebreid met een ‘malloot’. Ivan Sweebroek is heel de dag afwezig geweest, maar heeft die dag wel 3 keer de Mont Ventoux bedwongen. Ook een prestatie van formaat.
Veel tijd om van deze topprestaties te genieten was er niet, het was namelijk alweer donderdag. Nog 24 uur en dan zou het middelpunt van ons verblijf in Frankrijk van start gaan.
Donderdag bestond voornamelijk uit informatie verstrekken aan de deelnemers die hun pakketten kwamen halen. Daarnaast was er de informatie bijeenkomst voor de vrijwilligers. Een groep van meer dan 80 man kwam bij elkaar om te horen hoe en waar zij hun steentje konden bijdragen. En allemaal zouden ze hard nodig zijn op de dag zelf.
De dag van de tour was net een achtbaan! Het begon ‘s nachts al. Ik zou het geen morgen of ochtend durven noemen. Op donderdag om 11 uur het tentje in om rond half 3 er weer uit te kruipen, op naar Bedoin.
Met de vermoeidheid van de vorige avond nog in de benen, hebben we daar met een tiental personen in 2 uur tijd een tourwaardig aankomstpunt uit de grond gestampt. Het ging met de nodige horten en stoten trouwens. Dat het zo donker was maakte het werk niet gemakkelijk. Vervolgens vond iemand het nodig om een vallende bank met zijn hoofd op te vangen. Dat hielp ook niet echt.
Nadat het langzaamaan licht was geworden, stond het kamp volledig op poten. EHBO-tent, bar, een plekje voor de dj, een infostand en een frietkraam om het af te maken. Dit alles voor het feest dat later op de dag zou losbarsten. Maar voor die tijd nog snel de berg op. Dat was een goed idee. Tussen de groene bomen de steile hellingen van de Ventoux omhoog, dat leverde mooie plaatsjes op om van te genieten. Al had niet iedereen daar tijd voor. De deelnemers waren namelijk ook al onderweg voor een dubbele of driedubbele beklimming van de kale berg. Veel bloed, zweet en tranen gingen daarbij gepaard. Dat beeld bleef de hele dag bij je. Niet alleen omdat het indrukwekkend was, maar vooral omdat je het heel de tijd zag. De renners ploeterde de hele dag de berg op en af, maar niet zonder hulp.
Op vele posten langs de berg stonden vrijwilligers klaar om hen te helpen. Ze gaven bananen, appels, energierepen en gelletjes. Van vroeg in de ochtend tot laat in de middag stonden zij de renners bij. Trouwens niet alleen met voedsel, maar ook door hard te klappen, schreeuwen en juichen! Dat ging heel de dag door; de renners bleven fietsen en de vrijwilligers bleven helpen. Aan al dat harde werk kwam een eind rond een uur of 5 ‘s avond. Dat was het moment dat het feest bij de finish losbarstte. Misschien wel het mooiste moment van de dag.
Dat kwam doordat de ALS patiënten daar aankwamen na hun heldentocht de berg op en af. Daar kwamen al die 600 andere deelnemers bij met hun familie. Er werd gelachen, gehuild verhalen uitgewisseld en vaak ook een biertje gedronken. Op weg naar dat ene moment waarop de voorlopige opbrengst bekend werd gemaakt. Maar liefst 1,2 miljoen euro. Een vertienvoudiging van de opbrengst van vorig jaar.
Na een dag van bijna 17 uur keihard werken was dat het moment waarop je beseft waar je het voor doet. De zere voeten van een dag lang lopen en pijn in de handenvol het sjouwen waren in een klap verdwenen.
Thijmen Alleman, organisatie Tour du ALS